Mini donuts

Coraz większą wiedzę o prastarych cywilizacjach uzyskujemy nieco paradoksalnie, oddalając się od nich w czasie . Największą wiedzę obecnie, posiadamy najprawdopodobniej na temat cywilizacji sumeryjskiej . Bardzo duże ilości glinianych tabliczek zapisanych pismem klinowym które obecnie są czytane bez trudu przez naukowców znaleziono na obecnym terytorium Iraku . Odkryto tam biblioteki w Nippur i Sippar oraz biblioteki Assurbanipala [w Niniwie] .Dzięki ogromnej ilości informacji zawarty na tych tabliczkach można dość dokładnie określić jak wysoko rozwinięta była cywilizacja Sumeru . Ale może od początku . W tak zwanej archeologii dla potrzeb mas . Dla utrzymania stanowisk profesorskich . Dla niechęci przed kompromitacją i dla paru innych zachowawczych mechanizmów funkcjonujących w nauce akademickiej. W tym również w archeologii a może zwłaszcza . Utrzymuje się ciągle przy życiu stare teorie . Sztandarową teorię Darwina i przeciwstawną jej teorię boskiego stworzenia . Obie mało spójne , pełne nieścisłości i braków logicznych . Ta druga teoria co prawda nie musi odwoływać się do logiki bo bazuje na wierze a ta potrafi obalić każdy scholastyczny wywód. Jednakże wracając do kwestii zasadniczej i do poglądów ciągle jeszcze żyjących w naszej świadomości Przez wiele milionów lat swego nie kończącego się początku, człowiek był dzieckiem natury; utrzymywał się ze zbieractwa, polowania na dzikie zwierzęta, ryb itd. Lecz gdy ludzkie osady przerzedzały się coraz bardziej, gdy człowiek porzucał swoje siedziby, kiedy malały jego materialne i artystyczne dokonania - wtedy właśnie, nagle, bez żadnego widocznego powodu i żadnego uprzedniego doświadczenia płynącego z okresu przygotowań - człowiek stał się rolnikiem. Podsumowując prace wielu wybitnych znawców przedmiotu, R. J. Braidwood i B. Howe (Prehistoric Investigations in Iraqi Kurdistan) doszli do wniosku, że badania genetyczne potwierdzają wyniki odkryć archeologicznych i rozwiewają jakiekolwiek wątpliwości co do tego, że rolnictwo zaczęło się dokładnie tam, gdzie „człowiek rozumny" wyłonił się wcześniej ze swoją pierwszą, surową cywilizacją: na Bliskim Wschodzie. Wiadomo obecnie z całą pewnością, że rolnictwo rozprzestrzeniło się na świecie z bliskowschodniego łuku gór i płaskowyży. Stosując wyrafinowane metody genetyki roślin i datowania radiowęglowego, wielu uczonych z różnych dziedzin nauki podziela przekonanie, że pierwszą rolniczą próbą sił człowieka była uprawa pszenicy i jęczmienia, prawdopodobnie zapoczątkowana udomowieniem jakiejś dzikiej odmiany pszenicy. Założywszy, że człowiek przeszedł w ten czy inny sposób drogę stopniowego procesu uczenia się, jak udomawiać, sadzić i uprawiać dzikie rośliny, uczeni popadli w zakłopotanie z powodu wielkiej liczby zbóż i podstawowych w gospodarce człowieka roślin, jakie rozpowszechniał na świecie Bliski Wschód. Szybko pojawiły się bowiem: ze zbóż jadalnych proso, ryż i orkisz, len, który dostarczał włókna i oleju jadalnego, oraz rozmaitość krzewów i drzew owocowych. W każdym przypadku roślina, zanim dotarła do Europy, została udomowiona bez wątpienia na Bliskim Wschodzie tysiące lat wcześniej. Tak jakby Bliski Wschód był pewnego rodzaju genetyczno-botanicznym laboratorium, prowadzonym niewidzialną ręką, produkującym tak często dopiero co udomowioną roślinę. Uczeni, którzy zbadali pochodzenie winorośli, doszli do wniosku, że jej uprawa zaczęła się w górach otaczających północną Mezopotamię, a także w Syrii i Palestynie. Nic dziwnego. Stary Testament mówi, że Noe „założył winnicę" (i nawet upił się winem) po tym, jak jego arka osiadła na górze Ararat, kiedy opadły wody potopu. W ten sposób Biblia, podobnie jak uczeni, umieszcza początek uprawy winorośli w górach północnej Mezopotamii. Jabłka, gruszki, oliwki, figi, migdały, orzeszki pistacjowe, orzechy włoskie - wszystko to zrodziło się na Bliskim Wschodzie, a potem rozprzestrzeniło do Europy i innych części świata. Musimy tu przypomnieć, że Stary Testament wyprzedził uczonych o kilka tysiącleci w identyfikacji tego areału jako pierwszego sadu świata: „I zasadził Pan Bóg ogród w Edenie, na wschodzie. [...j I sprawił Pan Bóg, że wyrosło z ziemi wszelkie drzewo przyjemne do oglądania i dobre do jedzenia". Ogólne położenie „Edenu" było z pewnością znane biblijnym pokoleniom. Znajdował się „na wschodzie" - na wschód od Izraela; w kraju nawadnianym czterema głównymi rzekami, z których dwie to Tygrys i Eufrat. Nie ma wątpliwości, że Księga Genesis umieszczała ten pierwszy sad w górach, skąd te rzeki wypływały, w północno-wschodniej Mezopotamii. Biblia i nauka zgadzają się w pełni..