Z całą pewnością można stwierdzić, że historia ciastek nazywanych doughnuts rozpoczęła się w Ameryce ponad 200 lat temu. W 1908 tam właśnie wprowadzono do domowych książek kucharskich nazwę doughnuts. Nazwa ta, wciąż obecna w konserwatywnej angielszczyźnie, dziś dość dwuznacznie informuje o pierwotnym kształcie ciasteczek. Czy były to kulki niczym orzechy czy raczej placki przypominające nakrętki? Naprawdę trudno dzisiaj odpowiedzieć na to pytanie o pierwotny kształt doughnuts. Z całą pewnością jednak nazwę tę zarezerwowano dla rodzaju ciastek sporządzanych przez duńskich i holenderskich emigrantów przybyłych tu w XVII wieku. W ich języku słodkie kulki lub placki, smażone w tłuszczu wieprzowym, nosiły nazwę olykoeks, oliekoek lub olliebollen. Albo też nazywali je po prostu - ciastami oleistymi. Już nazwa nadawana przez europejskich emigrantów szybko i wyraziście wyróżniała doughnuts spośród innych ciast i ciasteczek. Pozycjonowała – jakbyśmy to powiedzieli dzisiaj – na rynku drobnych i codziennych produktów ciastkarskich jako wyjątkowe połącznie mąki, cukru i oleju.  

Doughnuts z dziurką

Życie amerykańskich pączków z dziurką rozpoczęło się latem w 1847 roku. A zaczęło je odkrycie (o czym więcej będzie w następnym poście), że dotychczasowym pączkom można nadać nowy kształt – ciekawszy, geometrycznie niemal idealny, dietetycznie przyjaźniejszy. A w dodatku eliminujący zmorę ówczesnych domowych producentek doughnuts – niebezpieczeństwo niedosmażenia w środkowych partiach. Zwiększona powierzchnia pączka pozwalała bowiem na jego równomierne smażenie. Dotychczas, by zapobiec ewentualnemu niedosmażeniu i serwowaniu surowego ciasta, w środek pączka wkładano kawałek orzecha. 

Rozpoznawalnej i wygodnej formie pierścienia, czyli torusa lub popularnej oponki, doughnuts zawdzięczają swoją dalszą domową i rynkową karierę.

 Najbardziej amerykańskie ciasteczka Już w połowie XIX wieku doughnuts z dziurką uważali Amerykanie za najbardziej amerykańskie ze wszystkich ciasteczek. Nie skąpiono im wszelkiego rodzaju dodatków, a najczęściej śliwek i jabłek, orzechów włoskich i laskowych, skórki cytrynowej. Dla nadania im specyficznego smaku używano cynamonu, gałki muszkatołowej. To bogactwo przypraw i bakalii można tłumaczyć i tym, że doughnuts często były w zestawie wyprawowym amerykańskich żeglarzy i przyprawy oraz dodatki miały zapewniać im dietetyczne urozmaicenie i chronić przed chorobami, a zwłaszcza przed szkorbutem.  

W 1872, John F. Blondel ze stanu Maine, opatentował pierwszą domową maszynę wykrawającą z ciasta kształt pączków pierścieni.

Jeszcze w XIX wieku, na fali popularyzacji pączków wśród nowych emigrantów i z myślą o ich „eksportowym” potencjale, uproszczono nazwę doughnut, mianując pączki donutami.  

Dziś w Ameryce o pączka, w tym o pączka z dziurką, można poprosić używając jego pierwszej nazwy, uproszczonej - donut albo też kilku innych, jak: bud, burgeon, button czy gemma.

W Polsce pączki z dziurką nazywa się najczęściej: pączkami angielskimi i amerykańskimi, oponkami, donatkami.